Armoede in Nederland

 
In ons land is nu al een tekort van 200.000 voor ouderen geschikte woningen. Dit betekent dat nu al 200.000 ouderen het risico lopen om te worden opgenomen in een zorgvoorziening omdat de woning niet is aangepast of aangepast kan worden. Dit tekort is niet van vandaag op morgen ontstaan. Woningbouwcorporaties hebben zich bij de ontwikkeling van nieuwbouw met name laten leiden door de huidige vraag en niet door de toekomstige vraag. De grote lijst van woningzoekenden was richtinggevend voor het bouwprogramma en niet een visie op de toekomst. Nu hebben we in ons land de krankzinnige situatie dat er een overschot is aan eengezinswoningen met tuintje voor en achter en een hoge huur, met name in voorheen groeikernen en een structureel groot en toenemend tekort aan voor ouderen geschikte woningen. En deze scheefgroei neemt alleen nog maar toe!  Als we niets doen zijn er in 2015 400.000 seniorenwoningen te weinig. Nieuwe wijken worden volgebouwd met woningen die dienen als vervangende woonruimte, zodat elders leegstand ontstaat. Boven op de geplande woningbouw proberen kleine gemeenten ook hun woningbestand te vergroten door nieuwbouwwijken te ontwikkelen voor koopkrachtige nieuwe inwoners om het bestaande voorzieningenniveau te handhaven. Koopkrachtige nieuwe inwoners zijn over het algemeen geen ouderen. De woningbouwcorporaties hebben als enige instituut in ons land de maatschappelijke opdracht om speciaal voor ouderen te bouwen. De achterstand die nu al is ontstaan kan niet meer worden ingelopen. Alleen omvangrijke ombouw- en opplus-programma’s om bestaande woningen geschikt te maken voor ouderen kunnen soelaas bieden. Veel zogenaamde zorgproblemen zijn eigenlijk woonproblemen. Voor ouderen ongeschikte woningen leiden dus tot een grotere aanspraak op vaak dure zorgvoorzieningen, met name intramurale zorgvoorzieningen. Engelsen noemen dit ‘pennywise and pound-foolish’ beleid.
Er is een verband tussen inkomen, huisvesting en gezondheid. De mensen met de laagste inkomens in ons land zijn  het slechtst gehuisvest en zijn verhoudingsgewijs ook ongezonder. Ouderen in ons land zijn in deze groep oververtegenwoordigd, vooral in de grote steden. De alleenwonende vrouwen met AOW zijn bijvoorbeeld oververtegenwoordigd in de Nederlandse verzorgings- en verpleeghuizen. Sociaaleconomische factoren zijn dus ook bepalend voor een zorgindicatie. Armoede drijft oude alleenwonende vrouwen naar zorgvoorzieningen. Met alleen AOW als inkomen is het in ons land heel moeilijk om zelfstandig te blijven wonen. Met alleen AOW als inkomen betekent in ons land van overvloed en hoge welvaart een armoedig bestaan. Het is bekend bij maaltijdverstrekkers aan thuiswonende ouderen, dat het geen uitzondering is dat een oudere om de dag een warme maaltijd afneemt omdat iedere dag onbetaalbaar is. De volgende dag wordt dus een ‘kliekje’(kent u dat nog?) gegeten. Het wordt hoog tijd dat in ons land aandacht komt voor de hoogte van de AOW, dat hoort ook bij goed regelen voor oude mensen.
U kunt op dit nieuws reageren door een email te sturen naar frisoteerink@bestuursadvies.nl