Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.

Nederland is het meest geïnstitutionaliseerde land ter wereld. Nergens ter wereld wonen zoveel mensen in een instituut als in dit land. Wonen in een instituut is om meerdere redenen niet aan te bevelen. Allereerst is wonen in instituut zeer slecht voor de gezondheid. De kans dat je in een instituut ziek wordt en dood gaat is zeer groot. Veel studies hebben dat aangetoond, vooral depressies en ondervoeding komen veel meer voor in instituten! Institutionele zorg is een “last ressort” voorziening. Alleenstaande vrouwen met alleen AOW zijn oververtegenwoordigd in onze verpleeg- en verzorgingshuizen. Het zijn dus uiteindelijk sociaal economische factoren die een rol spelen bij instituutszorg en geen zorginhoudelijke redenen. Als niets meer gaat is een instituut de oplossing. Maar instituten kosten heel veel geld en niemand wil er heen. Het zijn uiteindelijk allemaal gedwongen opnamen. De noodzakelijke deïnstitutionalisering heeft zich al voltrokken in de psychiatrie en de zorg voor mensen met beperkingen. Alleen in de ouderenzorg moet die zich nog voltrekken. De invoering van de Wet Langdurige Zorg heef aan deze noodzakelijke deïnstitutionalisering en belangrijke impuls gegeven. Er worden gewoon geen indicaties met afgegeven. De sector schreeuwt moord en brand en bijna iedere dag komen er wel verhalen voorbij over kwetsbare ouderen die slachtoffer zijn of worden van de rigide bezuinigingsdrift van de overheid. Ineens is het verzorgingshuis de meest ideale plek voor een oudere om te wonen en daar de laatste jaren van zijn leven te slijten. Vervolgens zijn er altijd artsen die plechtig verklaren dat instituten een prima antwoord zijn op de toenemende zorgvraag onder vooral de heel kwetsbare ouderen. Vooral voor mensen met een dementie is zelfstandig wonen geen optie, want de mantelzorg is al overbelast en kan de zware druk niet meer aan. Dus op naar de gesloten afdelingen p.g. waar we er nog steeds veel te veel van hebben. De artsen die dit voor staan zijn medisch specialisten, ze noemen zich specialisten ouderenzorg en zijn in dienst van het verpleeghuis. Wij zijn het enige land ter wereld waar een gestichtarts een medisch specialist is.
Het goede nieuws is dat de deïnstitutionalisering zich gewoon voltrekt. De markt ziet dit al. Veel commerciële aanbieders van producten en diensten die zich voorheen uitsluitend richten op de institutionele markten, richten hun bedrijven zodanig in dat ze ook aantrekkelijk zijn voor de particuliere markt.