Treinenleed

In september 2009 ben ik op uitnodiging van de Chinese Communistische Partij als lid van een Duitse (!) delegatie in China geweest. De Chinezen hebben een probleem en dat heet de vergrijzing. Ze noemen dat de één, twee, vier problematiek. Door de één-kind-politiek heeft ieder kind, twee ouders en vier grootouders. Het kind en de ouders zijn hard aan het werk, China heeft een 24-uurs-economie. De vier grootouders zijn op zichzelf aangewezen en vooral in de grote steden leidt dat tot grote sociale problemen. Er zijn geen voorzieningen. Voor oudere partijkaderleden en hoge militairen zijn vooral in Peking zeer primitieve tehuizen gebouwd. Het leefmilieu is aantrekkelijk omdat deze huizen worden bewoond door gelijkgestemden die eenzelfde geschiedenis achter de rug hebben en dat schept een band.
Rijke Chinese  Amerikanen hebben onder de rook van de Welriekende Berg een luxe Senior Assisted Living voorziening gebouwd zoals die in Amerika schering en inslag zijn. In Peking staat deze voorziening leeg. Het enige Chinees aan deze voorziening was het eten.
Er zijn allerlei op Westerse leest geschoeide voorzieningen zoals verpleeghuizen gebouwd, vooral vanuit particulier ( christelijk geïnspireerd) initiatief, voor veel Chinezen vooral financieel onbereikbaar en totaal gemedicaliseerd. De Chinese Staat doet nog niet aan zorg.
De traditionele Chinese geneeskunst is ook herontdekt en uit de communistische ban gehaald. In het voorheen Olympische Dorp is een heel groot centrum ingericht dat de traditionele Chinese geneeskunde moet bevorderen. Ik ben ook onderzocht door Chinese dokter die mij een recept meegaf voor mijn nogal hoge hartslagfrequentie.
Na Peking reisde het gezelschap af naar Tjanjing, alwaar ik een congres van zorgdirecteuren en managers mocht toespreken over kwaliteitsmanagement in de zorg.
Ik moet hieraan denken steeds als ik weer een artikel over de Fyra lees. De reis van Peking naar Tjanjing ging per trein. De afstand is 150 kilometer, de trein deed er een half uur over. De topsnelheid was 360 kilometer per uur. De trein rijdt iedere tien minuten. Hij leek erg op de Duitse ICE, maar was made in China.