Ik ben sociaal gerontoloog maar daar vraagt niemand naar.

Alle grote maatschappelijke debatten die we in dit land voeren hebben een hoog gerontologisch gehalte. Daarmee bedoel ik dat ze samenhangen met de dubbele vergrijzing en de ontgroening. Wanneer gaan mensen met pensioen, hoe ziet de toekomst van de zorg er uit? Dat zijn de bekende vraagstukken, maar ook de behoefte aan woningen, de inrichting van de openbare ruimte zijn gerontologische vraagstukken.
Wat mij opvalt is dat in deze debatten de ontgroening en dubbele vergrijzing volledig wordt ontkent. Het feit dat iemand die 65 jaar wordt een hele grote kans heeft om 90 jaar te worden. Dus nog 25 jaar voor zich heeft om van zijn pensioen te genieten, maar ook zou kunnen werken. Het feit dat wordt geconcludeerd dat er woningen voor jongeren moeten worden gebouwd om ze te binden aan de regio, terwijl die jongeren er helemaal niet meer zijn. Het feit dat meer dan 40% van onze woningen wordt bewoond door één persoon, terwijl we nog steeds over gezinswoningen spreken en die willen bouwen. Het feit dat er regio’s zijn in dit land waar het aantal inwoners afneemt en dat dit een bedreiging zou zijn voor de leefbaarheid.
Het immigratieverbod gaat daarbij ook niet helpen. De immigratie zorgde er in het verleden nog voor dat het aantal geboortes op peil bleef.
Ontkenning van de ontgroening en de dubbele vergrijzing heeft grote maatschappelijke gevolgen. Dure investeringen in infrastructuur die niet meer nodig is. Binnen nu en 10 jaar gaan de babyboomers met pensioen. Die zijn dan afgeschreven als economische waarde. Hoeven niet meer of mogen niet meer werken. Moeten genieten van een inkomen zonder arbeid. Wat deze babyboomers rest is om van maatschappelijke waarde te worden. Er komt een massa aan kennis ervaring en energie beschikbaar om de samenleving leuker, slimmer en vooral duurzamer te maken.
Want ouder worden gaat niet vanzelf, daar moet je wat aan doen.